به گزارش تجارت نفت به نقل از خبرگزاری تسنیم از اراک ، جمعه یازدهم اسفندماه چند انتخابات مهم و سرنوشت‌ساز در کشور و به‌تبع آن در استان مرکزی برگزار می‌شود به طوری که در ماه اسفند همزمان با سراسر کشور انتخابات مجلس خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی در استان مرکزی برگزار خواهد شد.
این روزها با جنب و جوش‌های سیاسی در استان تنور انتخابات گرم بوده و هر طیف‌ها و جریانات سیاسی با آماده کردن صحنه سیاسی و انتخاباتی درحال تبلیغات است تا مسافر بهارستان را از جناح و طیف سیاسی خود راهی کنند.
خبرگزاری تسنیم ، به منظور شورآفرینی در ایام انتخابات و زمینه‌سازی برای مشارکت حداکثری و آگاهانه مردم برای انتخاب گزینه‌های اصلح اقدام به برگزاری نشست‌های خبری با حضور نامزدهای انتخاباتی و نیز احزاب و جریانات سیاسی در استان مرکزی از طیف‌ها و نگاه‌های مختلف نموده است.
در این بخش خبرنگاران تسنیم درگفت‌وگو با "حمیدرضا نوازنی" کاندیدای دوازدهمین دوره انتخاباتی مجلس شورای اسلامی درحوزه اراک، خنداب و کمیجان چالش‌ها و معضلات استان و راهکار حل مشکلات را به بحث و گفت‌وگو گذاشتند که مشروح آن در زیر آمده است:
تسنیم: نقش مردم در انتخابات را به چه میزان با اهمیت می‌دانید؟
نوازنی: مردم حتما باید در انتخابات مشارکت داشته باشند، یکی از برنامه‌های بنده در مدت فعالیت رسمی و غیر رسمی نیز تشویق و ترغیب مردم نسبت به امر مشارکت در انتخابات بوده است چراکه انتخاب حداکثری انتخاب درست تری است بنابراین مردم نباید از حق انتخاب خود عبور کنند و باید از این حق برای انتخاب فرد اصلح استفاده شود.
تسنیم: مهمترین چالش‌ها و مشکلات استان را چه می‌دانید؟ و آیا راهکاری برای حل مشکلات در نظر دارید؟
نوازنی: نخستین چالش استان چالش مدیریتی است که به اعتقاد بنده در این دوره شاهد ضعیف‌ترین دوره مدیریت استان بعد از انقلاب هستیم، متاسفانه این دوره مدیریت ارشد استان ناکارآمدترین مدیریت است و چیدمان‌هایی که توسط ایشان صورت گرفته به همان میزان ضعیف و ناکارآمد است و این برای استان یک چالش محسوب می‌شود و چالش دیگر استان آب و فرونشست زمین است.
هر کدام از حوزه‌های اراک، خنداب و کمیجان با یکی سری چالش‌های بزرگ و جدی مواجه‌اند، بیش از 40 درصد جمعیت شهری استان در اراک مستقر هستند و هم اکنون آلودگی هوای شهر اراک به عنوان یکی از مشکلات و مطالبات جدی مردم محسوب می‌شود که اعتراضات مردمی هم به دنبال داشته و مردم نقش بازدارندگی را ایفا می‌کنند، اما موانعی موجب توقف فرایند مازوت سوزی شده است، از منظر مطالعات دانشگاهی موضوع آلودگی یک موضوع علمی قابل سنجش است و کسانی که مسئول سنجش آلودگی هستند بیان کردند که هر بخش سهمی در آلودگی هوا دارند که بخشی از آن مربوط به صنعت است.
نیروگاه در راس صنایع قرار دارد، نیروگاهی که به گفته کارشناسان از ابتدای تاسیس، تکنولوژی پیشرفته نداشته و کارشناسان نسبت به این موضوع معترض بوده اند که تکنولوژی این مجموعه به روز نیست اما به هر حال در آن زمان این پروژه با این کیفیت باید اجرا می‌شد، حتی بعد از احداث نیروگاه آنیز مسئولان به دنبال اصلاح معایب نیروگاه نبودند، آلودگی ناشی از مازوت سوزی حدود 4 یا 5 سال هست که مطرح است چراکه در گذشته دستگاه سنجش آلودگی وجود نداشت و به نوعی علت آلودگی مشخص نبود.
نهایتا از زمانی که نصب دستگاه‌های سنجش آلودگی در استان الزامی شد مردم متوجه شدند یکی از موضوعات تاثیرگذار در آلودگی شهر اراک، آلودگی ناشی از مصرف مازوت است که سولفور قابل توجهی را از خود در هوای شهر منتشر می‌کند که این آلودگی می‌تواند منشا بسیاری از بیماری‌ها شود، ذراتی که در هوا معلق هستند از طریق ریه وارد خون می‌شوند و عامل بیماری هستند و طبق نظر کارشناسان علوم پزشکی نیز آثار سوء این آلودگی برای سلامت مردم اثبات شده است.
مسئله این است که خود نیروگاه مقصر است یا عوامل دیگری سبب شده که نیروگاه مازوت سوز شود؟ نیروگاه یک صنعت است و به تنهایی مقصر نیست و نقش مهمی در تولید برق کشور دارد اما آیا برای حل مشکل باید نیروگاه را مواخذه کرد یا اینکه موضوع باید جای دیگری حل شود؟ برای نیروگاه به عنوان یک مجموعه صنعتی مشخص است که چه خوراکی استفاده کند و نیروگاه بیان کرده که اگر به ما گاز بدهند ما گاز استفاده می‌کنیم، این درحالیست که سهمیه اختصاصی به نیروگاه کفاف تمام سال را ندارد و ناترازی گاز سبب می‌شود نیروگاه مازوت سوزی داشته باشد.
مردم اراک به تنهایی نباید تاوان ناترازی گاز را دهند بلکه همه کشور باید در این امر سهیم باشند، نیروگاه کارکرد ملی دارد و برای کشور برق تولید می‌کند بنابراین هزینه‌های نیروگاه هم باید ملی باشد و تمام کشور باید هزینه پرداخت کنند، این مهم باید از سوی استاندار مرکزی پیگیری می‌شد چراکه در این زمینه بحث چانه‌زنی و گرفتن حق مطرح است.
شهر اراک در روند تاریخی توسعه به سمت مرکز گرایی رفته است و مرکز شهر، هسته فعالیت‌های تجاری قرار گرفته است و از قدیم قلب اراک بازار بوده است، به مرور فعالیت‌ها به خیابان‌های اطراف کشیده شد و این تراکم سبب شده مردمی که نیاز به خدمات دارند به مرکز شهر مراجعه کنند، سیاست‌های نیمه موقتی در گذشته اتخاذ شد اما به تنهایی کافی نبود، شهرداری باید طی 5 سال راه اندازی میادین میوه و تره بار را با جدیت انجام می‌داد، در حاشیه شهر عملا عرضه میوه و تره بار وجود ندارد و شهرداری قول داد تا پایان سال 6 مرکز میوه و تره بار راه اندازی می‌شود چراکه این اقدام از بُعد کاهش تردد به مرکز شهر و تمرکز زدایی بسیار مهم است.
مسکن از دیگر چالش‌های استان است . بخشی از بحران پیش آمده در نهضت ملی مربوط به قانون و بخشی مربوط به سیاست‌های اجرایی قانون است، مطالبات مردم در بحث مسکن انتظارات به جا و وارد است مسئولان این موضوع را در سطح ملی پیگیری کنند. طرح جامع شهر اراک باید بازنگری شود چراکه یکسری از خواسته‌های مردم و مدیریت شهری در طرح جامع دیده نشده و متاسفانه طرح مورد ابلاغ تامین کننده همه خواسته‌های مردم این شهر نیست بنابراین یکی از اولویت‌های بازنگری طرح جامع شهری مربوط به مناطق ولی آباد، کوی امام رضا(ع) و اراضی قنات ناصری و کوی زعفرانه است که در طرح بازنگری باید مورد توجه قرار گیرد.
از ابتدای انقلاب چند سیاست مداخله در بخش مسکن وجود داشت، در دهه 60 واگذاری زمین مطرح شد و کوی‌های الهیه، فاطمیه، امیریه، مسکن، گردو قطعه بندی شدند و واگذاری زمین انجام شد به طوری که یکی از قسمت‌های موفق در شهرسازی همین مناطق هستند چراکه زمین با طراحی صحیح تفکیک و به مردم واگذار شد و مردم ساختند، در ادامه اجاره به شرط تملیک مطرح شد و مردم هزینه مسکن را به صورت اقساط پرداخت می‌کردند که این طرح هم موفق بود اما حجم تولید اندک بود، سیستم مشارکت از دیگر سیاست‌ها در تولید مسکن بود، مسکن مهر یکی از موفق‌ترین سیاست‌های مداخله دولت در بخش مسکن بود، مسکن مهر به دلیل اینکه حمایت دولت را داشت، موفق شد بخش قابل توجهی از فاقدین مسکن را با حداقل هزینه صاحب مسکن کند که نمونه آن پروژه یک هزار و 448 واحدی صادقیه است که این پروژه ظرف یکسال ونیم آماده و با بهترین کیفیت تحویل مردم شد و به عنوان یکی از بهترین پروژه‌های کشوری شناخته شد.
در پروژه 8100 واحدی که زمین اوقافی را داخل محدوده آوردیم و 26 میلیون تومان از مردم پول بابت پذیره اوقاف دریافت شده است بنابراین پول زمین و ساخت را مردم پرداخت می‌کنند که این تضییع حقوق مردم است.
270 هکتار از اراضی شهر اراک در حاشیه شهر قرار دارد که نشان می‌دهد شهر اراک از حیث حاشیه نشینی وضعیتی خوبی ندارد و باید مورد توجه قرار گیرند، در منطقه کوی ولیعصر مشکل مالکیت وجود دارد و به دلیل اینکه راه و شهرسازی اعلام می‌کند زمین‌ها دولتی است امکان بازسازی را گرفته است، همچنین دولت ادعای مالکیت در کوی سجادیه را دارد و این مشکلات باید برطرف شود. نخستین قدم برای مداخله کاربردی در مناطق حاشیه نشین این است که مالکیت افراد را به رسمیت بشناسیم.
در طرح جامع معمولا طبقه متوسط دیده می‌شود و کمتر طبقه ضعیف در این طرح ها دیده شده است که با بازنگری این طرح‌ها نیز امکان نوسازی وجود خواهد داشت، یکی از مشکلات داودآباد تعیین تکلیف اراضی است چراکه دولت مدعی مالکیت است و مردم این موضوع را قبول ندارد و ما باید روند واگذاری از دولت به اشخاص را تسهیل کنیم .
یکی از مشکلات شهر کارچان اراک این است که از موقعیت گذرگاهی آن استفاده نشده است درحالی این مسیر ترانزیتی است و روند رشد شهر کارچان کاملا متوقف است، طرحی دو سال گذشته برای این منطقه دیده شد که نوار خدماتی جاده را تقویت کنیم که اگر این مهم رخ دهد تاثیر به سزایی در اقتصادی شهری کارچان دارد که لازم است طرح هادی شهر کارچان تسریع شود، امام زاده هفتاد دو تن ساروق پیشرفتی نداشته است و لازم است میرات فرهنگی و اوقاف در این زمینه اقدام عاجل داشته باشد.
متاسفانه شهرستان خنداب و جاورسیان از حیث راه‌های ارتباطی با چالش جدی مواجه هستند، لازم است این راه‌ها ارتقا پیدا کنند و مهمترین خواسته این منطقه اشتغال بومی است، در منطقه خنداب بارگزاری سنگین صنعتی شده است و محل اسکان نیروهای شاغل ملایر است و منصفانه نیست که بازدهی اقتصادی و گردش مالی در شهر دیگر اتفاق افتد، این امر نشان می‌دهد یک سوء مدیریت وجود دارد و باید اصلاح شود. حریم ایمنی و امنیتی در شهر خنداب تعریف شده است که حریم آب سنگین را تعریف کرده اند که این امر محدودیت‌هایی را برای نوسازی و سرمایه گذاری ایجاد کرده که لازم است در کمیته امنیتی بازنگری شود و بخشی از اراضی آزاد شود.
مازوت سوزی راه حل‌هایی دارد و ما باید به ناچار به سمت استفاده از انرژهای تجدید پذیر و خورشیدی سوق پیدا کنیم، بسیاری از کشورها استفاده از انرژی تجدید پذیر را در برنامه‌های خود قرار دادند اما در کشور ما به دلیل سوء مدیریت محسوس، از امکان استفاده از این منبع تجدید پذیر غافل هستیم. ما به عنوان ضعیف‌ترین کشور منطقه در استفاده از انرژی خورشیدی هستیم، کارخانه مانا انرژی خمین پنل خورشیدی تولید می‌کند و در کشور ایران که بیش از 300 روز آفتاب داریم لازم است به سمت استفاده از انرژی خورشیدی سوق پیدا کنیم، چراکه نیروگاه یک تکنولوژی قدیمی است و کسی از آن استفاه نمی‌کند.
از طرفی باید مصرف صنایع پر مصرف نیز مدیریت شود، لازم است شرکت آلومینیوم و شرکت‌های بزرگ الزام شوند که مصرف برق خود را تامین کنند، بزرگترین مصرف کننده برق استان شرکت آلومینیوم است، این شرکت برق با تعرفه دولتی استفاده می‌کند و آلومینیوم تولید می‌کند و تولیدات خود را به قیمت آزاد به فروش می‌رسانند بنابراین چرا آنها سهمی نداشته باشند و ما در مصرف برق صرفه‌جویی کنیم؟
از نظر ما این امکان وجود دارد که از چهار واحد نیروگاه، 2 واحد گازسوز شود، هرساله نیروگاه دوره اورهال دارد که پیشنهاد بنده این است که اورهال 2 واحد نیروگاه در فصل سرد و پیک گاز انجام شود، بحث فیلتراسیون هم به عنوان یک اقدام میان مدت قابل انجام است، به اعتقاد بنده هرچقدر فیلتراسیون گران باشد از جان مردم اراک که گران‌تر نیست و باید این امر انجام شود هرچند تامین هزینه فیلتراسیون هم باید ملی باشد، 2 واحد گاز سوز و 2 واحد فیلراسیون انجام شود و مدت باقی مانده از عمر مفید نیروگاه به این صورت کنترل شود.
در کنار منبع آلاینده نیروگاه یک سری منابع آلاینده دیگر وجود دارد که در آلودگی شهر اراک موثر هستند، عامل دیگر آلودگی هوای شهر اراک، خودرویی است، به تعبیر برخی از افراد بالای 40 درصد آلودگی شهر اراک مربوط به تردد خودروهاست و در شرایط اینورژن یا وارونگی هوا این نسبت به 48 درصد هم می‌رسد به همین دلیل با تعطیلی مدارس و ادارت و کاهش تردد نیز آلودگی کاهش پیدا می‌کند که می‌توان گفت نقش وسایل نقلیه در آلودگی غیر قابل انکار است.
اگر کنار گذر شمالی اراک راه اندازی شود بخشی از آلودگی خودرویی کاهش پیدا می‌کند است، این کنار گذر از این باب حیاطی است که روزانه بین 35 تا 45 هزار خودرو از محور شمالی بسته به ایام سال عبور می‌کنند در حالی که بسیاری از این خودروها نباید وارد شهر شوند و با شهر اراک کاری ندارند ولی به دلیل اینکه کمربندی راه اندازی نشده از شهر عبور می‌کنند که این امر موجب آسیب به زیرساخت‌های شهر می‌شود، متاسفانه سنگین‌ترین بارها از این محل عبور می‌کنند و قائدتا شهرداری باید در این مسیر هزینه کند و علاوه بر آسیب بر زیرساخت‌ها نیز آلودگی صوتی هم ایجاد می‌کنند، که این عوامل مضاعف به آلودگی صنعتی می‌شود.
بسیاری از خودروهای عمومی، خودروهایی هستند که سن فرسودگی آنها تمام شده و از شرایط قابل استفاده بودن خارج شدند و باید اسقاط شوند اما به دلیل گرانی خودرو این امکان وجود ندارد، این موضوع به بحث جدی در سال 93 تبدیل شد که استاندار وقت فرمودند خودروهای فرسوده باید از رده خارج شوند و در آن زمان به واسطه پیگیری‌ها، مصوبه‌ای را هیات دولت اصلاح و شهر اراک از منظر آلودگی کلانشهر محسوب شد.
حمل و نقل عمومی برای برخی از کلانشهرها مترو و قطار سبک شهری تعریف شده اما در شهر اراک هیچ گونه سامانه انبوه بر تعریف نشده است و این مطالبه مردم اراک از دولت گرفته نشده است، 2500 تاکسی در سطح شهر اراک وجود دارد که از رده خارج هستند و پیشنهاد بنده این است اگر توان ایجاد مترو در شهر اراک را نداریم حداقل بر بحث جایگرین خودروها با خودروهای برقی تمرکز کنیم و این مطالبه به حق مردم پیگیری شود.
انتقال صنوف آلاینده و مزاحم از دیگر مطالبات استان است، این موضوع در سال‌های گذشته به جد از سوی اصناف مورد پیگیری بود اما برخی از موانع سبب جلوگیری از این امر شد، استان از حیث انتقال صنوف مزاحم عقب است، در ساوه 50 هکتار برای انتقال صنوف در نظر گرفته شده و ساوه از این حیث از اراک جلوتر است، از طرفی کارگاه‌های کنار شهر شب‌ها تفکیک زباله‌هایی را انجام می‌دهند که در محل‌های دیگر بازیافت می‌کند، شهر اراک نقش یک مطنقه آزاد تجاری در بحث ضایعات پیدا کرده است حتی ضایعات از استان‌های دیگر وارد اراک می‌شود که برخی از آنها در اراک بارگیری و برخی تبدیل به اقلام دیگر می‌شود.
پتانسیل بالایی در شهر خنداب و جاورسیان برای ایجاد نواحی صنعتی از نوع صنایع تبدیلی وجود دارد، یکی دیگر از نقیصه‌های این منطقه نبود سردخانه است، همچنین با توجه به کمبود آب نیز امکان کشت گلخانه‌ای در این دو شهرستان وجود دارد، یکی دیگر از مشکلات این دو شهر زمین‌های اوقافی است، بخشی از آن به قانون وقف مربوط است که نیاز به بازنگری دارد و باید قانون با شرایط مردم تغییر پیدا کند، بحث اوقاف در بازار اراک و روستای مرزیجران وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد،.ظرفیت گردشگری دره خنداب ظرفیت بسیار بکر و دست نخورده برای توسعه فعالیت‌های گردشگری است که می‌تواند تامین بخشی از سرمایه گردشگری را به همراه داشته باشد، رفع تداخلات بین دولت و مردم از دیگر مشکلات است که لازمه آن کمیته رفع تداخلات است.
لازم است حوزه خنداب و کمیجان یک نماینده مستقل از اراک داشته باشد چراکه اراک مشکلات زیادی دارد و رسیدگی و رفع مشکلات سه شهرستان از عهده یک نماینده خارج است. اگر نماینده مستقل برای شهرستان کمیجان و خنداب انتخاب شود و این دو شهرستان از حوزه اراک جدا شوند بهتر می‌توان وضعیت این شهرستان‌ها را ساماندهی کرد، وضعیت راه‌های کمیجان به شدت مشکل دارد و باید ارتقا یابد، اصلی‌ترین محرک توسعه در این شهرستان‌ها راه است و به جهت نامناسب بودن راه سرمایه گذاران حاضر به سرمایه گذاری در این شهرستان‌ها نیستند.
پاشنه آشیل هر سه شهرستان اراک، خنداب و کمیجان راه و راه آهن است، از زمانی که ایستگاه راه آهن در اراک راه اندازی شد نام سلطان آباد سابق به اراک تغییر پیدا کرد، هرچند در این زمینه جزو اولین‌ها بودیم اما هنوز خط راه آهن اراک به قم نیز دو خطه نشده است. در میلاجرد موضوع اوقاف بر زندگی مردم سایه انداخته است که لازم است این قانون بازنگری شود، میلاجرد به عنوان یکی از شهرهای پیر جمعیت، در روند توسعه شهرستان به نسبت به شهرستان خود باید مورد توجه قرار گیرد.
تسنیم: با توجه به اینکه امروز یکی از چالش‌های مردم موضوعات اقتصادی است و در دوران کرونا اصناف ضرر سختی را متحمل شدند؛ اولا تحلیل شما از این موضوع چیست؟ و آیا راهکاری برای حل مشکلات اقتصادی مد نظر شما قرار دارد؟
نوازنی : راه حل مشکلات اقتصادی جدا از مدیریت کلان اقتصاد کشور، انتظار ما از کابینه دولت بیشتر از این بود، بنده به عنوان یک کارشناس تصورم براین بود در ابتدای تشکیل دولت کشور با چالش‌های مهم و ابرچالش‌هایی مانند ناترازی انرژی، مسائل اقتصادی، آب، روابط خارجی با کشورهای دیگر و غیره مواجه بود.
متاسفانه در دوره کرونا تعطیلی اصناف یک کار کارشناسی نشده بود که سبب شد مردم به ویژه اصناف خرد دچار مشکل شوند و به عبارتی کمر اصناف شکسته شد که بسیاری ورشکست شدند.
برای برون رفت از مباحث اقتصادی نیاز به سرمایه گذاری خارجی داریم و اصلاح روابط خارجی باید در اولویت کار قرار گیرد، ما تنها با چند کشور مشکل داریم و حدود 190 کشور وجود دارد که مشکلی با آنها نداریم بنابراین وزارت خارجه در برقراری این روابط ضعیف است و نهایتا مجموع دولت باید رویکرد خود را به سمت اصلاح روابط تجاری هدایت کند، کشورهای عضو اتحادیه اروپا و کشورهای همسایه مانند ترکیه و عربستان کشورهای قدرتمندی هستند، سرمایه گذاری خارجی باید در این کشورها انجام شود و ما توان سرمایه گذاری نداریم و توان ما تحلیل رفته است، یکی از راه‌های برون رفت از این وضعیت سرمایه گذاری خارجی، ایجاد اشتغال، رونق اقتصادی است که در این صورت اصناف زمره این زیرمجموعه هستند که رونق خواهند گرفت، ما باید لایه‌های بالاتر را حل و فصل کنیم تا به این برسیم که وضعیت کسبه چه خواهد شد.
تسنیم، برنامه‌های شما حول چه محوری قرار دارد و مردم کجای تصمیمات شما قرار دارند؟
نوازنی: بخشی از چالش‌هایی که در استان وجود دارد با مشارکت مردم قابل حل است و به نظربنده غیر از دوسه آیتم که از ید اختیار مردم خارج است و باید در سطوح بالاتر حل شود، یکی از وظایف و تکالیف و اختیارات نماینده مشارکت در حوزه قانون گذاری است، به طور مثال نماینده‌ها می‌توانند در بحث یارانه‌مداخله داشته باشند، در بحث یارانه‌ها جای کار زیادی وجود دارد، تعدادی از ثروتمندانی که یارانه دریافت می‌کنند باید تجدید نظر شود، نحوه توزیع یارانه باید تفکیک شود، مبلغ یارانه بسیار ناچیز شود و هدفمند کردن این یارانه‌ها به عنوان یک اصل باید در مجلس پیگیری شود.
یارانه‌ای که برای سوخت پرداخت می‌شود اتلاف منابع است، به نظر بنده به جای اینکه سوخت را برای همه اقشار جامعه به یک قیمت عرضه کنیم؛ این مهم اصلاح شود و برای افرادی که فاقد خودرو هستند امتیازی دیده شود چرکه آنها بهره‌ای از این یارانه نمی‌برند، برخی از خانواده‌ها چندین خودرو در اختیار دارند و از این بنزین ارزان استفاده می‌کنند و از طرفی خانواده‌هایی استفاده از خودرو ندارند واین سوبسید به جیب کسانی می‌رود که این مبالغ برای آنها اصلا مهم نیست اما مالیات از افراد ضعیف‌تر دریافت می‌شود بنابراین یک بار دگر باید بحث یارانه‌ها بررسی شود.
در حوزه کشاورزی و دامداری حذف یارانه‌ها به این بخش آسیب وارد کرد و متاسفانه از زمانی که یارانه بخش طیور و دام حذف شد قیمت نهاده‌ها به شدت افزایش پیدا کرد و از طرفی تاوان این افزایش قیمت را مصرف کننده پرداخت می‌کند، برای جلوگیری و اصلاح فسادی که در لایه‌های بالا در واردات نهاده‌های دامی اتفاق می‌افتاد و از طرفی در نحوه توزیع ایراد داشت نیز یارانه از اصل نهاده حذف شد و قیمت مرغ و گوشت به شدت افزایش پیدا کرد، ضمن اینکه تاکید دارم که در دوسال آخردولت قبل نیز تورم به شدت بالا رفت و برای دولت غیر قابل کنترل بود نیز اوج قیمت مرغ حدود 27 هزار تومان بود در حالی که اکنون مرغ حدود 100 تومان عرضه می‌شود که این فاصله ناشی از سوء مدیریت است این اتفاقاتی است که مردم را به شدت کلافه کرده است،
اینکه مردم مقداری به انتخابات بی رغبت هستند ریشه داخلی است، تبلیغات خارجی بر این موضوع اثرگذار است اما نه به میزانی که مردم بی رغبت شوند بنابراین این نارضایتی ناشی از عملکرد ماست، به نظر بنده اگر مقداری وضعیت اقتصادی مردم بهبود پیدا کند همان مردم در صف انتخابات حضور پیدا می‌کنند و رای می‌دهند، این در حالیست که چند روز آستانه انتخابات برخی از اقلام مانند قیمت انشعاب برق، گاز، انرژی و شیر گران شد، این موارد آلارم است و بی تدبیری‌ها بر بحث مشارکت مردم به شدت آسیب وارد می‌کند.
در حوزه استانی یکی از چالش‌های استان بحث آب است که باید مدیریت شود، متاسفانه دیر متوجه شدیم، ما باید قبل از اینکه اصلاحات ارزی انجام دادیم باید اصلاحات ارضی انجام می‌دادیم چراکه ما کمبود زمین نبودیم بلکه با کمبود آب مواجه بودیم و مصرف آب باید مدیریت می‌شد، به هر حال از آن دوران گذر کردیم اما در چهار دهه‌ای که از انقلاب می‌گذرد هم آب را مدیریت نکردیم حتی در مقطعی تمام چاه‌های غیرمجاز نیز مجاز اعلام شد و این امر آسیب زد، اکنون حدود 10 هزار چاه مجاز در استان وجود دارد و بیشتر از این میزان چاه غیرمجاز وجود دارد بنابراین چاه‌های مجاز و غیرمجاز ذخایر ما را به شدت تخلیه می‌کنند و جایگزین هم نمی‌شود و ما را با بیلان منفی مواجه می‌کند، تقریبا همه دشت‌های استان نیز ممنوعه است و خروجی ما بیشتر از ورودی است که نتیجه آن تخلیه لایه‌های زمین و فرونشست است و این اتفاق فاجعه است و اگر در شهرهای ما رخ دهد به تمام زیرساخت‌ها آسیب وارد می‌کند و جبران آن در حد محال است، امیدوارم فکر جدی برای مدیریت منابع آبی انجام شود.
یکی از موضوعات دیگر بحث صندوق‌های بازنشستگی است و مردم نسبت به قانون افزایش سن بازنشستگی معترض هستند که باید در این مصوبه تجدیدنظر کرد چراکه یک کارگر و کارمند نباید ناترازی و بیلان منفی صندوق‌های بازنشستگی را بدهد، صندوق‌های بازنشستگی به یک حیات خلوتی تبدیل شده که هر زمان دولت‌ها بخواهند از این صندوق‌ها برداشت می‌کنند، این صندوق‌ها ماهیت اقتصادی دارند و باید نسبت به شاکله آنها مدیر مناسب انتخاب شود و مدیر سیاسی در این صندوق‌های بازنشستگی موفق نیستند و تاوان آن را باید کارگر و کارمند بدهند.
